değinmeler

İron Madien yazdı,
_______________

Harabe

hiç kimselere açmadığım gizli ve güzel bir bahçem vardı bir gün geldi o bahçede sen vardın hiç yadırgamadım sanki yüzyıllardır ordaydın birlikte inşaa etmiştik belki de alışmıştım oysa orda olmana ama giderken tüm güzellikleri de yanında götürdün ne gizliliği kaldı ne de güzelliği çiçek açmaz karanlık bir bahçe ve eski ihtişamını arayan yıkık bir harabedir şimdi bana geriye kalan

*
Kış

sis bulutları gözünün önünde dağılır ve kış hiçbir zaman düşlediğin mevsim değildir.bir düş kurarsın ve içinde yaşarsın.yeni açmış kır çiçekleri,ormanlık,yeşermiş otlaklar.akan bir nehir,ırmak yada.uzana bildiğine her yer yeşillik.bir düş kurarsın ve içinde deniz mavilikler içinde.kumun sıcaklığı vurur yüzüne.çocuk bağırışları ve eğlenceli kahkahalarının huzuru siner içine.ama bir düş kurarsın içinde hiç kış olmamıştır.alabildiğine her yer beyaz kar ve soğuk.her zaman düş kurarsın ve kışı düşlerinde bile düşlemezsin. hep hüznü ve yalnızlığı temsil etmiştir.kıtlıktır,açlıktır ve kapkaradır.zindan gibidir ve yalnızdır kış.belki de insan kendi içindeki umutsuzluğu tek bir mevsimde toplamıştır.ve belki tek başına kalmaktan korkan insan hiç yalnızlığı istememiştir.gerçekleri söylemekten korkmayız ama görmek istemediğimiz gerçekler söylendiğinde üzülürüz.adeta yıkılırız.gerçekleri söylemek değilde gerçeklerin söylenmesi acıdır.yalnızlık hiç istenmeyen bir şeydir.kış her zaman tüm ihtişamı ve görkemiyle yalnızdır.belkide bu yüzden söylemişti  büyük usta Orhan Veli "en delikanlı mevsimdir kış,yüzüne yüzüne vurur yalnızlığını."

*

O Şehir

Hep misafirdim ben O şehir 'de.Otobüs terminallerinde el sallayanım hiç olmadı.Hareket vakti gelir ve gittikçe yakınlaşırdım yalnızlığıma.Hep giden ben olurdum.O kocaman gövdesiyle oturup benim gidişimi izlerdi sessizce.Hep giden ben olurdum.Gitmek mi zor kalmak mı onu bir türlü bilemedim.Galiba kalmak hepsinden daha zor.Gitmek yeni bir umut taşır yanında.Kalmak mı?Onu hiç bilemedim ki ben.Hep misafiri olduğum O şehir 'de kalan taraf olmadım.Hep gittim.Durmadan gittim. Gitmeye de devam edeceğim...

Doğup büyüdüğüm kasabadan ,dostlarımdan ,en sevdiğim arkadaşlarımdan ,sevdiklerimden ,"sevgilim" dediklerimden ,platonik aşklarımdan ,geniş ailemden ,babamdan ,annemden ,ablalarımdan O şehir 'e girmek için uzaklaştım.Okuma adı altında sözde ilim-irfan sahibi olmak için gittim.Yepyeni umutları yanımda taşıyarak gittim.

Çok farklı insanlar ,yeni fikirler ,yeni siyasi görüşler ,yozlaşmış ve dışlanmış beyinler ,budala ve düşünen insanları ,ırk ,din ,dil ve iktidar kavgasını ,emekçi tayfasını ,gelenekçi ve gelecekçileri ,direnmeyi ve daha sayamadıklarımı hep O şehir 'de gördüm. Herkesden çok insanlığın çıkarları uğruna ne kadar alçaldığını O şehir 'de gördüm...

Yeni arkadaşlar ,yeni aşklar ,yeni ve eskimesin istediğim dostlar dan yine gittim.

Gitmekten yorgun düştüm.Gitmek yalnızlıktı bendeki tasviri.Ve yine yalnızım giderken.Gitme vakti yine geldi.Beni ben yapan O şehir 'den...