doğmuş bulundum 4

Devam Ediyor

Adamdan ayrıldıktan sonra yola doğru yöneldim ve ucunu göremediğim yolda ilerlemeye başladım. Ayak tabanlarım artan bir şekilde ağrıya maruz kalıyordu her adımımda. En azından nereye gittiğimi görüyor ve biliyorum diye acıyı absorbe etmek istercesine düşünceler geçirdim aklımdan. Göreve bu denli odaklanmak ne derece doğru bilmiyordum. Her ne kadar cevabının önemsiz olduğunu belirttiysem de bilinçaltımı kemirmekten bitirmiş uç beyine geçmeye hazırlanan geçmiş arayıcıları devreye girmişti aile konusunda. Bu kadar değer verdiğimi yeni anlıyordum aile konusuna. Beni yalnızlığıma bırakıp gidenlerden söz ediyordum sonuçta. Bunları düşünmek için daha erkendi ama. Yola baktım. Hiç dinlenmeden kaç gün yürünebilinirdi ki bu yolda?

Yol bitmiyordu ama yolda olmak bile dünyalı tüm sorunlarımdan ve kendimden kurtulmamı sağlıyordu, geçmiş arayıcılarının verdiği üç dakikalık periyotta tekrarlanan sancılara rağmen.

Ayağım soğumaya başladı. Geçmiş arayıcılarının sebep olduğu nöbetler de son bulmuştu. Derime değen hava tanecikleri ben ilerledikçe yapışkan bir hal almaya başladı. Yürümekte zorlanıyordum.Gerilimi yükselten olaylar dizisi yeterince fazlalaştıktan sonra sağ tarafta bir sadist ayinine benzeyen dinsel törene rastladım. Sanırım yeni başlıyorlardı.4 tane beyaz melek ve arkalarında başları olduğu sanılabilecek kara melek seslerini yükseltmeden anlayamadığım sözler fısıldıyorlardı kara meleğin elinde tuttuğu bebeğe. Kara meleğin üçü solda üçü sağda olmak üzere altı eli vardı. Bebeği sağ ortanca eliyle tutuyordu. Bebeğe söylenecek sözler bitince sağ alt elindeki ipi bebeğin boynuna geçirdi. Sağ yukarı elinde tuttuğu hançeri bebeğin boğazına dayadı. Zavallı diye düşündüm bebek hakkında. Sesini bile çıkaramamıştı. Kara melek bebeğin boynundan damlayan kanları sol ortanca elindeki gümüş ve altın sarısı karışımı kadehe düşmesini sağladıktan sonra sol alt elinde tuttuğu yılana kadehten biraz kan içirtti. Çok hızlı bir şekilde yılana sol üst elindeki çok fazla duman çıkartan meşaleye benzer tahta parçasını yaklaştırdı. Yılan dumanı solur solumaz kusmaya başladı. Diğer dört melek fısıldamayı bırakıp kusmuğu dağıtmamaya özen göstererek bir kovaya boşalttı. Daha sonra kara meleğin arkasında duran oturağa benzer taş kütlesinin üstünde can çekişmekte olan başka bir meleğe içirdiler kusmuğu. Melekler ölümsüz sanardım. Bir meleği kurtarmak için bir bebek feda edilmeliydi. Belki de ölen çocuklara Tanrının tepkisiz kalmasını sağlayan şey de buydu. Kendi meleklerini korumak...

Melekleri kendi haline bırakıp aynı yürüyüş hızında ilerlemeye devam ettim. Pek de fazla yürümeden yaklaşık olarak elli kişilik bir grubun yere kapanmış olduğunu gördüm. Önlerinde tapacakları birini aradım yoktu. Kısa adamın dediği şekilde yapıp meleklerin arasına karıştım. Başımı yere koyup dua etmeye başladım,yakarış da sayılabilir.Tanrım bu acı nedendi?Göster kim getirmiş beni dünyaya,göster babamı da kurtulayım bu gereksiz acıdan ve arayıştan!Kurtulayım beyin kemiricilerinden ve çıkarcı iblislerden. Kafamı kaldırdım.

Bu Tanrıydı. Saflıktan oluştuğu söylenilen Tanrı griydi tamamen. O sırada bilinçaltımı tekrar hissetmeye başladım. Zamanım azalıyordu. Her an tehlikeyi fark edip yok edebilirdi beni.Gözümün önünden ışık hızında sayılabilecek görünmezlikte geçmişim geçti.

Devam Edecek

Ali Suat Arslanlı

@YehaNohaa

İSTİYORUM

Beyaz bir güvercin olmak,

Issız adaya uçmak,

Seninle kaybolmak istiyorum.

Ormanın derinlerine inmek,

Yüzyıllarca uyuyan prensesin olmak,    

Uyanmamak istiyorum.

Aşkın iksirini içmek,

Sarhoşluğu yaşamak istiyorum.

Yalnız senin varolduğunu hissetmek,

Sana dokunmak istiyorum.

Seni kimsenin bulamayacağı,

Kalbimin en ıssız köşesine hapsetmek istiyorum.

           

Denizin dalgalarında sesini duymak,

Dans etmek istiyorum.

Sicim sicim yağan yağmur olmanı,

İliklerime kadar ıslatmanı istiyorum.

           

Saçımın her teline adını yazmak,

Rüzgârda savurmak istiyorum.

Seninle birlikteyken, zaman dursun.

Saatler işlemesin istiyorum.

           

Bulutlar arasında o ahenki yaşamak,

Seninle gökkuşağını oluşturmak istiyorum.

Günler, aylar, mevsimler geçsin,

Seninle birlikteliğimiz başlasın istiyorum.

           

Gözlerimde uyku olmanı,

Düşlerimi paylaşmanı istiyorum.

Seni sevdiğimi haykırmak,

Sana kavuşmak istiyorum.

Seninle yaşamak, seninle ölmek istiyorum.

ZEYNEP YILMAZ

doğmuş bulundum

3 Bölüm

Bir anda kadının tüm değeri kaybolmuştu gözümde.Ama kadına karşı hiçbir anlam yükleyemediğim yakınlaşma seziyordum tüm hücrelerimde.Ailemin ne önemi vardı ki bu kadar kişi haklarında konuşmaya korkuyordu.Cüretkar bir şekilde ‘Kimin emrindesin?’ diye sordum.Dudaklarımı iki yana hafifçe kaydırarak alaycı bir şekilde onu küçümsediğimi belli etmeye çalıştım.

‘Tanrının.Hepimiz öyle değil miyiz?’

‘Bazen.’ dedim.Sonuçta inansak da inanmasak da bir bakıma hizmetindeydik onun.Gerçi Tanrıyı düşünemeyecek kadar çok yaşlı hissediyordum.Cevabıma karşılık vermesini istiyordum fakat kadın,Logos un ben uyanırken ki tepkisiz bakışlarından bile tepkisizdi.Bu tepkisizlikte hiç beklemediğim bir şekilde kollarını açtı ve arkamda kapattı.Bu defa şaşırmıştım ve kadına karşı daha da yakın hissetmeye başlamıştım.Burada daha fazla kalamayacağımı söyledikten sonra yine bir yolculuğa çıkacağımı anladım.Bu kez ne yapmam gerekiyor diye sordum.

‘Ölüm uyanıyor ve ölümü yok etmenin bir yolu vardır.Tanrıyı öldürmek.’ dedi .Bunu söylerken ne kadar korktuğunu hissedebiliyordum.Bense şaşırmamıştım bir kez daha.’Niçe öldüreli çok oldu onu,modası geçti Tanrıyı  öldürmenin.’dedikten sonra gülümsedim.Onun da gülümsemesini beklerken o kızdığını belli edercesine kaşlarını yay haline getirip gözlerini benden ayırmadan iki dakika bana baktı.’Peki sonuçları ne olacak,Tanrıyı öldürmenin kime ne faydası olacak ya da böyle bir şey mümkün mü?Bir kişi iki defa öldürülebilir mi?’ dedim.

‘Kızım her defasında ölümle savaşmak zorunda kalmayacak.Gerçekliğimi uyandırabileceğim.Eşim içinde benim de yanılgımın bulunduğu kum saaitini kırabilecek ve bu sayede kılık değiştirmeden yaşayabileceğim.Bunlar tahminden öte şeyler değil ama.Her an her şey değişebilir.Olasılığı için bile denenebilir ne dersin?Tanrı konusunu ise sorgulayıcı bir tutum izleyemediğimden bilmiyorum.’

‘Peki her şeyi anladığımı sanıyorum ama bir soru yanıtlanmadı hala.Bunun bana ne faydası olacak?’ dedim.’

‘Kafanda sürekli oluşan sorular için yanıtlar bulabileceksin.’dedi.

Artık benim için bir önemi var mıydı sorularımın?Kimin spermi beni bu acınası hale getirmişti ve bunu bilmek neyi değiştirirdi?Kimin hayatta kalmamı sağladığının ne önemi vardı ki ve bunun yanıtını bulmanın kime ne faydası olacaktı?Hala acısını hissettiğim dünyada bu kadar yıl geçirmeme neden olan birkaç kişiyi bu kadar merak etmem sorunların başlıcasıydı.Belki de bu sorunu da çözerim diye düşündüm.Kadının arkasından çıkardığı ve sürüklediği her saniye büyüyen kiremit kırmızısı dolabı dikkatle inceledim.Yanıma gelmesi 4 saniye sürmüştü ve boyu boyumun iki katına ulaşmıştı.Bu kadar kolay hareket ettirdiğine göre oldukça  hafif olmalı diye içimden geçirdim.’Gücümün farkında değilsin heralde.’dedi.İkinci defa şaşırmıştım ve bu çok sık olan bir şey değildi.

‘Düşünce okuma değil bu,ben kendimin düşüncesiyim.Nasıl değişebiliyorum sanıyordun?’

Sanmıyordum dedim.Çünkü benim için bir önemi yoktu .Her zamanki gibi denileni yapıp dolabın içine girdim.Bu defa hareket eden içinde bulunduğum sey değildi,ilerliyor muydu dolap onu da bilmiyordum.Ama geçen her andan sonra küçülüyordu dolap.Canımı acıtacak hale kadar gelince küçülme işlemi durdu.Dolaba ön kısmındaki kapısından girmiştim ama üstü açılmıştı dolabın.Kafamı kaldırıp dışarıya bakar bakmaz dehşete düştüm.Ne dehşet ama..Burası tamamen ateşti.Madde denen şey buraya sırf ateşin dozunu artırmak için uğruyordu sanki.Ne dayanırdı acaba bu ateşe.Kaşları ok gibi gerilmiş,siyah gözlü-ilk  defa siyah gözlü birine rastlıyordum,etrafı görmüyor olmalı- boyu benden en az yarım metre kısa olan her tarafı kıllarla çevrilmiş adam diyebileceğim biri yanıma yaklaştı.Ben o sırada dolaptan çıkmıştım.Adam yanaşınca vücudunun her kısmının siyah renge büründüğünü fark ettim.Normal bir siyahlıktan söz etmiyorum ölüm karası dedikleri şey olabilirdi bu.Birkaç adım daha attıktan sonra ‘Ne arıyorsun burada?’ diye kızgın bir şekilde sordu .Biraz korkarak Logos un annesinin beni buraya gönderdiğini söyledim.Adam ‘Ah şu kadın yok mu..’ diye söylendikten hemen sonra öyle bir kahkaha patlattı ki sanki o an altımızdaki karamsı şeyler yarılıp aşağı düşecekmişiz gibi hissettim.’Ne yakıyorsun burada,ateşi bu kadar heyecanlandıran şey nedir?’ dedim.’İnsanların yanılsamaları.Yanılgıları boşluğa yollamak kolay iştir.Ama yanılsamalar kolay kolay yok olmaz.Kendi ateşinde yanmak denilen şey de budur.Yoksa bunca insana yeter mi ateş?’ dedi.

‘Bitmek bilmeyen yanlışlarımız ve Tanrıyı hala bir yerlerde arama ihtiyacı hissetmemiz.’Biraz sesli söylemiş olmalıyım ki az öncekinken daha kızgın bir şekilde baktı yüzüme.

‘Bir tek ben varım sanıyorlar Tanrıya karşı gelen.Eğer gitmek istersen görürsün Tanrının yanındaki meleklerin ne kadar azaldığını.Ve belki de son vaazını verdirtirsin ona.Bencillikten başka bir şey bilmez o.’ dedikten sonra sessizliğe gömüldü.Birkaç dakika birbirimize baktıktan sonra ‘Son vaaz derken’ dedim.Kalan meleklerini elde tutmak için son çabaları,geçen her dakika güç kaybediyor dedi.’Bu kadar nefret etmene rağmen hala onun verdiği görevi yapıyorsun,buna bir açıklaman var mı?’ diye sordum.

‘O da senin gibi sanıyor ama öyle değil.O kadar yanılsama yaktım ki burada gerçeklik bile kararmaya başladı.Yoksa ona karşı gelecek güce nasıl kavuşurdum ki,onu zayıf düşürmekten başka.Sana söylemem gereken birkaç şey daha var.’Elime yarısı yenmiş bir elma verdi.Kırmızı ve sarı rengi sürekli değişiyordu elmanın kalan yarısının kabuğunda.Elmaya biraz daha bakınca azı dişlerinin bir defa değmiş olduğunu fark ettim.’Tebrik ediyorum tek ısırıkta koparabilmiş koca parçayı.’dedim.’Adem iyi çocuktu.Ademin gerçekliğini bitirecek diye izin vermemişti bunu yemesine.Oysaki o sıralar çok güçlüydü.Ademe bir kez daha gerçeklik bahşedebilirdi.Ama kendini düşünmekten aklına gelir miydi ki böyle bir durum?Herkese sadece bir şans vermek insanlara özgüdür.Oysaki o Tanrıydı,çok daha fazlasını yapabilirdi.Benim bu durumda olmamın tek nedeni onun inatçılığı.İnsanların bu hale gelmesinin de tek sorumlusu.’dedi.Bunları söylerken benim Tanrıdan nefret ettiğimi belli etmemi bekledi.Oysaki ben zaten herkese aşırı derecede ve eşit şekilde nefret duyuyordum.Tanrı için bir ayrıcalık yapacak değildim.’Tanrıyı öldürme işini nasıl halledeceğim peki?’dedim.

‘Tanrı vaazını bitirir bitirmez onun için her şeyden daha eğlenceli olan dua dinleme faslına geçer.O sırada bir melek gibi yanına yaklaşacaksın.Elmayı bulunduğu yere doğru çok hızlı bir şekilde fırlatacaksın.’ dedi.Peki beni fark etmeyecek mi diye sordum.’Edecek.Elmayı atabilecek kadar yaklaştığın anda hem de.O senin orada olduğunu anladığını sandığın anda elmayı fırlatıp dua edeceksin.’dedi.Peki bunu neden başka bir meleğe yaptırmıyorsunuz diye sorduğumdaysa Tanrının sadece insanların duasını dinlediğini söyledi.Sonra ‘Zaten sadece dinliyor,karşılık verdiğini söylemek yalan olur.Sen duaya başlar başlamaz o elinde olmadan hareketsiz kalıp bitirmeni bekleyecek.Bu denli yakından ve içten gelen bir duayı dinlememek gibi bir hareket yapması beklenemez.’ diye ekledi.

‘İçten ne dileyebilirim ki?Ve kendisine inanmayan birinin duasını neden dinlesin ki?

‘Annenin ya da babanın kim olduğunu olduğunu sorabilirsin mesela.’

‘Bunun benim için artık bir önemi yok.’

‘Onun için vardır belki.Şu inanmama konusu da bu cevapta saklıdır ne bilirsin.

Eğer cevapları biliyorsan söyle dedim.Çok azını bildiğini ve bunları şu an söylerse kafamın karışacağını,beni asıl tatmin edecek cevapların Tanrıda olduğunu söyledikten sonra gideceğim yolu gösterdi.Bu yolculukta her denileni yapıyordum.Karşı çıkmıyordum,sorgulamıyordum hiçbir şeyi ve şimdi son dönemece gelmiştim.Geri dönüp gitmek çok zahmetliydi.En iyisi yine denileni yapmaktı.Adama gideceğimi söyledikten sonra sevindi.Suratından bir çıkarı olduğu yargısına rahatlıkla varılabilirdi.Ama aldırmamıştım.Geçen her dakika hırs,öfke ve nefret denilen duygu hedelerinde artış olduğunu söylemekte fayda var.Hiçlikten çıkıtığımdan beri.Geldiğimden beri ateşe ve adama odaklanmaktan sol taraftaki külden bozma bir yolu fark edememiştim.Sanırım yapılması gerekeni sormadan anlamıştım yapmam gerekeni.

Devam Edecek

Ali Suat Arslanlı